Je bent onlangs misschien voor het eerst over de finish van een 10k loopwedstrijd gelopen? En nu zoek je een nieuwe uitdaging? Wat dacht je van 100 kilometer wandelen in 24 uur? De Dodentocht in Bornem die ieder jaar plaatsvindt begin augustus is de ultieme uitdaging voor iedere fanatieke wandelaar. Ruim tienduizend wandelaars wagen zich aan de uitdaging. Amper de helft kan een dag later trots verklaren de eindmeet te hebben gehaald. Hier zijn enkele tips hoe jij straks succesvol de eindmeet kan halen.

Neem de uitdaging niet te licht op. Honderd kilometer wandelen is fysiek zwaarder dan pakweg een halve marathon lopen. Heel wat starters weten totaal niet aan wat ze beginnen en krijgen amper twintig kilometer verder al de eerste pijnlijke spierkrampen te verduren. Veel te vroeg wil je effectief de Dodentocht uitwandelen. Het belangrijkste van je hele voorbereiding op de Dodentocht is het aanschaffen van goede wandelschoenen. Zorg dat deze comfortabel zitten en dat deze goed ingelopen zijn vooraleer je aan de wedstrijd begint. Dit kan door tijdens je trainingsweken steeds met hetzelfde paar te gaan wandelen.

Tip nummer twee. Je uitdaging begint niet met het startschot van de Dodentocht. Nee, je uitdaging begint met een goede voorbereiding. Begin je training dan ook minstens zes weken op voorhand en wandel afstanden van 20 tot 70 kilometer. Zorg dat je voldoende opbouwt naar die 70 kilometer wandelen tijdens je voorlaatste trainingsweek. Zeventig kilometer is immers voor veel wandelaars een afstand waarna je lichaam het volledig laat afweten, mocht je niet goed getraind zijn. De laatste week volstaat een training van zo’n 20 à 25 kilometer zodat je voldoende uitgerust van start kan gaan.

Enkele dagen voor de start zullen er wellicht twijfels beginnen opsteken of het wel een goed idee was om je voor de Dodentocht in te schrijven. Wees gerust, het komt bij iedereen voor, maar hoe dichter de dag komt, hoe erger het wandelvirus je zal parten spelen en je begint uit te kijken naar je uitdaging. Een groot voordeel kan zijn om met enkele vrienden de Dodentocht te wandelen. Het kan een motivatie zijn tijdens de moeilijke momenten die je ongetwijfeld zult meemaken in je avontuur. Als je je tocht solo wandelt, trek je dan op aan het feit dat de Dodentocht een massa-evenement is, en dan reken ik de vele toeschouwers die je midden in de nacht aanmoedigen nog niet mee.

D-Day. Als het kan tracht de uren voorafgaand aan de Dodentocht nog wat te slapen, want

Dodentocht. Ja, ze vallen wel degelijk..

vergeet niet dat je een volledige nacht én dag zult moeten wandelen. Slaaptekort kan evenzeer parten spelen als een slechte conditie. ‘s Nachts wandelen heeft zo nog andere nadelen. Wandel het best met een lange broek om krampen in een vroegtijdig stadium te voorkomen. Deze kan je in de vroege ochtend gerust inwisselen voor een korte broek als je het te warm zou krijgen.

De honderd kilometer wandelen is opgesplitst in stukken tot 8 kilometer. Voldoende rustposten dus waar je bevoorrading kunt krijgen. Eet en drink voldoende tijdens deze momenten. Tegelijk is het hierdoor niet noodzakelijk om veel mee te nemen onderweg. Sleur dan ook weinig tot geen bagage mee tijdens je voettocht.

Het startschot is inmiddels gegeven en enthousiast begin je aan de honderd kilometer wandelen. Maar pas op! Start niet te snel en laat je vooral niet meeslepen met de massa. Sommigen kunnen een hoger wandeltempo aan door hun ervaring. Anderen daarentegen botsen op de man met de hamer vroegtijdig door hun te snelle start. Doseer je krachten. Vergeet niet dat je aan een langeafstandsrace bezig bent. De eerste vijftig kilometer wandel je ‘s nachts en dat is ook het moment waarop de meeste sfeer aanwezig is. Bewoners langs het parcours supporteren constant voor de helden die zich aan de uitdaging wagen. Trek je dan ook op aan deze aanmoedigingen om de nacht goed te doorkomen. Een keer de zon terug op komt verdwijnen de vele toeschouwers. Het is tegelijk het eerste moment waarop praktisch iedere wandelaar zijn vermoeidheid begint te voelen. Vijftig kilometer wandelen kruipt ook in de benen, nietwaar? Een handige tip om je hieruit te helpen en je moed te geven voor de volgende helft is muziek. Breng je mp3 speler mee en plan vooraf dat je deze pas uithaalt eens je de helft bent gepasseerd. Als een beloning voor vijftig kilometer wandelen zeg maar. Met hevige beats of wegdromende melodieën krijg je een mentale en fysieke boost terwijl je wegzakkende medewandelaars aan het voorbijsteken bent.

Dat hielp nietwaar? Maar ook aan mooie liedjes komt een eind en wellicht begin je nu toch wel serieus veel last te krijgen van de vermoeidheid, verkrampte spieren en pijnlijke voeten. Nee, trek die schoenen niet uit, hoeveel zin je er ook in hebt. De kans op opzwellende voeten is immers groot en dat zou een einde van je wedstrijd betekenen. Nu komt het moeilijkste stuk van de Dodentocht. Ongetwijfeld denk je nu: “Ik zit stikkapot en ik moet nog 35 kilometer wandelen. Dat lukt nooit!” Dat lukt wel! Denk niet hoelang het nog is tot de finish maar denk aan hoever het maar is tot de volgende rustpost. Iedere rustpost is vanaf nu een doel op zich. Dit is misschien het moment eveneens om steun te vragen van het thuisfront. Ongetwijfeld zitten hun gedachten bij jou en dat kunnen ze evengoed laten weten via sms, facebook of twitter! Een motiverend berichtje kan deugd doen!

Speelt de gedachte om op te geven je toch parten? Denk dan aan die lange afstand die je al hebt afgelegd. Zou het niet zonde zijn om nu op te geven na die zware inspanning. De resterende afstand lijkt misschien nog lang, maar met op te geven is alles voor niets geweest. Kijk om je heen en je zal zien dat je niet de enige bent die aan het afzien is. Trek je op aan het feit dat er nog heel wat mensen in je buurt in dezelfde situatie zitten. Opgeven zal er niet voor zorgen dat je benen en voeten miraculeus geen pijn meer doen en zal je je hele leven achtervolgen. Succesvol de finish bereiken echter, is een prestatie waar je de rest van je leven trots op zal zijn.