Toerskiën in de Alpen. Skiën op extreme plaatsen. Ooit Groenland doorkruisen of één van de polen te voet bereiken. Het zijn maar enkele van de vele avonturen die ik ooit nog hoop te kunnen realiseren. Het idee om de meeste extreme plaatsen ter wereld op eigen kracht met ski’s en een slede over te steken, het doet me voortdurend wegdromen. Ondanks mijn ervaring in bergwandelen en alpinisme is skiën iets wat ik echter nog nooit had gedaan. Tot nu…

We zitten op vijf minuten van Baraque de Fraiture en er is nog geen vlokje sneeuw te bespeuren. “De verre rit vanaf West-Vlaanderen is voor niets geweest.”, vrezen we, moedeloos speurend naar witte vlaktes. Uiteindelijk bleek het geluk aan onze kant te staan. De skipistes van Baraque de Fraiture waren open zoals vermeld op hun website en er was nog meer dan genoeg sneeuw om te skiën. Wintersporters daarentegen waren er amper. Met een piste bevolkt door slechts enkele skiërs of snowboarders was dit het uitgelezen moment om te leren skiën.

Vallen

“Om te remmen breng je de voorste punten van je ski’s dichter bij elkaar.” Ik wist niet echt wat ik moest verwachten van skiën. Was het zoals schaatsen en begon je er gewoon aan? Of was de sport onder de knie krijgen een heel leerproces? Ik stond bovenaan de helling, een poging wagend om mijn ski’s in een ‘V’ te krijgen en traag vooruit te bewegen. Amper tien seconden later glij ik naar beneden. Niet zo traag als ik had gehoopt. Pogingen om af te remmen mislukten en uiteindelijk gooide ik me in de sneeuw. “Snelheidsduivel.”, roept Linsay, terwijl ze op me af skiet. “Je moet eerst leren traag skiën.” Enkele pogingen later lukt het me om traag en diagonaal een stuk traag te skiën.

Geen idee waarom het tot mijn 28e heeft geduurd vooraleer ik skischoenen aantrok. Leren skiën heeft altijd al op mijn lijstje gestaan, alleen is er altijd iets tussengekomen veronderstel ik. Als iemand vertelde over zijn skivakantie, dan begon ik over mijn beklimming van de Mont Blanc. Alpinisme heeft mijn leven de voorbije jaren nu eenmaal gedomineerd. Het idee om de komende jaren extremere uitdagingen in gebieden als Groenland, Alaska of Antarctica op te zoeken, zorgde ervoor dat ik moest beginnen met een basis te leggen.

“En nu leren we bochten nemen.” Het is een tweede must vooraleer een helling af te glijden. Worstelend met mij stokken en ski’s slaagde ik er niet in om een goede bocht te nemen. “Afremmen  en lichaam draaien.”, dacht ik. Het vergt wat feeling om het draaien onder de knie te krijgen, maar na wat oefenen maakte ik naar mijn normen een perfecte bocht. Nu zat er nog maar een iets op: nog meer oefenen.

Voortdurende skiede ik de helling af. Keer op keer voelde ik mezelf handiger met de lange latten en stokken. Voor we terug huiswaarts keerden probeerde ik nog enkele steilere stukken uit. Zonder te vallen lukte het me om de volledige helling in meerdere bochten naar beneden te skiën. “De eerste stap om ooit Groenland te doorkruisen is gezet.”, dacht ik bij mezelf.