Na een kleine week in het koloniale stadje Antigua te hebben gespendeerd waar ik de Acatenango vulkaan beklom, was het tijd om verder te trekken naar mijn tweede stop in Guatemala: het Atitlan meer.

Het Atitlan meer wordt beschouwd als een van de mooiste meren op aarde en een klein stukje paradijs in het binnenland van Guatemala. Meer Atitlan is het resultaat van een ontploffende magmakamer van de drie omliggende vulkanen (Atitlan, San Pedro en Tulico) waardoor een groot bekken  ontstond dat vulde met water van de omliggende rivieren. Een meer ontstond.

Dat gebeurde allemaal meer dan 65,000 jaar geleden, dus in die tijd is er uiteraard veel veranderd. Ondertussen zijn er verschillende dorpjes rondom het meer, elk met hun eigen karakter. Ik koos als bestemming voor San Pedro la Laguna, de backpackers hub, waar ik voor enige tijd een Airbnb boekte.

After spending nearly a week in the colonial town of Antigua where I climbed the Acatenango volcano, it was time to move on to my second stop in Guatemala: Lake Atitlan.

Lake Atitlan is considered to be one of the most beautiful lakes on earth and a small piece of paradise in the interior of Guatemala. Lake Atitlan is the result of an exploding magma chamber of the three surrounding volcanoes (Atitlan, San Pedro and Tulico), creating a large basin that filled with water from the surrounding rivers. A lake emerged.

That all happened more than 65,000 years ago, so a lot has  changed during that time. In the meantime there are several villages around the lake, each with their own character. I chose San Pedro la Laguna as the destination, the backpackers hub, where I booked an Airbnb for some time.

View from Airbnb

Paradise with armed robberies

Er wordt wel eens beweerd dat iedereen die naar Lago Atitlan trekt er langer blijft, dan dat hij van plan is. Hetzelfde geldt voor mij, want hoewel ik aanvankelijk maar zes dagen hier zou blijven, voegde ik er nog drie aan toe. Het resultaat van het feit dat het nog een week of twee zal duren vooraleer we er met de bus Sol op uittrekken, de idyllische uitzichten tijdens de zonsopgang en dat ik hier gewoon erg goed zit om nog wat schrijfwerk te verrichten.

Nu, er zijn twee manieren om in San Pedro de Laguna te geraken. De eerste is via Panajachel, de toegangspoort van Lago Atitlan, om vervolgens met een boot het meer over te steken. De tweede is via de weg van San Pablo naar San Pedro, een directe route over land maar die als gevaarlijk wordt beschouwd door de vele haarspeldbochten gecombineerd met het roekeloze rijgedrag hier (het viel wel mee) en … de occasionele gewapende overvallen. Ik koos voor de laatste.

It is sometimes claimed that everyone who goes to Lago Atitlan stays there longer than he intends. The same applied to me, because although I would initially only stay here for six days, I added three more. The result of the fact that it will take another week or two before we get off with the Sol bus, the idyllic views during the sunrise and that I am just in the right place to do some writing.

Now, there are two ways to get to San Pedro de Laguna. The first is via Panajachel, the gateway to Lago Atitlan, before crossing the lake by boat. The second is via the road from San Pablo to San Pedro, a direct route over land but considered dangerous by the many hairpin bends combined with the reckless driving behavior here (it was not too bad) and … the occasional armed robberies. I chose the latter.

Indian Nose and Volcan San Pedro

Dat is nu eenmaal ook de realiteit van Lago Atitlan. Het heeft alles weg van een paradijs, maar sommige plaatsen worden gewoon geteisterd door gewapende overvallers die ergens in de omgeving wonen. Het vreemde is dat hoewel de locaties gekend zijn, er blijkbaar niemand iets kan aan doen.

Een van de plaatsen waar de laatste jaren erg veel toeristen worden bedreigd en bestolen is op de hogere regionen van Volcan San Pedro. Ter hoogte van het kamp net onder de top meer bepaald. Een wandeling die ik op voorhand erg graag had gemaakt voor de uitzichten op het meer. Als soloreiziger niet echt aan te raden om alleen naar boven te trekken uiteraard, maar ook de gidsen nemen niemand meer verder dan halfweg door de gebeurtenissen. Een beetje zonde van het geld en de inspanning, dus liet ik deze hike maar voor wat het is.

Sunrise from Indian Nose

That is simply the reality of Lago Atitlan. It is almost like a paradise, but some places are simply plagued by armed robbers who live somewhere in the area. The strange thing is that although the locations are known, apparently nobody can do anything about it.

One of the places where many tourists have been threatened and robbed in recent years is on the higher regions of Volcan San Pedro. More precisely at the level of the camp just below the top. A walk that I would have liked to make beforehand for the views of the lake. As a solo traveler it is not really advisable to do the climb on your own, of course, but the guides also don’t take people more than halfway because of the events. A bit of a waste of money and effort, so I left this hike for what it is.

Een andere kortere hike die ik op het oog had was Indian Nose ofwel Mayan Face. Een andere uitkijkpunt waarvan ook heel wat verhalen de ronde deden. Vooral over hikers zonder gids dan die worden lastiggevallen om ‘entreegeld’ te betalen. Lastiggevallen op een laat ons zeggen agressieve manier. Gezien ik hier wou geraken om de zonsopgang te zien en de hike wordt aangeboden voor slechts 25 dollar, besloot ik maar om gewoon de ongemakkelijke situatie te vermijden en met een tour te gaan. 

Another shorter hike I had in mind was Indian Nose or Mayan Face. Another vantage point of which a lot of stories circulated. Especially about hikers without a guide that are harassed to pay ‘entrance fee’. Harassed in an aggressive way, let’s say. Given that I wanted to get here to see the sunrise and the hike is offered for just $ 25, I decided to just avoid the uncomfortable situation and go with a guide.

Paragliding over Lago Atitlan

Een laatste avontuur waar ik me wou aan wagen tijdens mijn verblijf aan het meer is paragliden over het meer met uitzicht op de vele vulkanen. Het zou de tweede keer zijn dat ik ga paragliden na mijn tandemvlucht in Chamonix in 2013. Ik wist dus maar al te goed dat de weersomstandigheden hiervoor ideaal moeten zijn en vreesde dus ook het antwoord als ik ging informeren. ‘Muy viento’. Te veel wind. Zondag, mijn laatste dag aan het meer zou de beste kansen geven, dus het werd afwachten.

A final adventure that I wanted to venture into during my stay on the lake was paragliding over the lake with a view of the many volcanoes. It would be the second time that I started paragliding after my tandem flight in Chamonix in 2013. So I knew only too well that the weather conditions must be ideal for this and therefore feared the answer if I went to inform. “Muy Viento.” Too much wind. Sunday, my last day at the lake would give the best chances, so it was waiting.

Uiteindelijk kreeg ik van de reisorganisatie die de vlucht zou regelen bevestiging. Ik reisde met de boot naar Panajachel, gelegen aan de overkant van het meer, waar ik werd opgepikt door de piloten. Vreemd genoeg brachten ze me naar het publieke strand en niet de bergen in. In een conversatie met mijn gebrekkig Spaans en hun gebrekkig Engels leerde ik toch genoeg om te verstaan ‘muy viento’ en dat de wind uit het noorden kwam, terwijl het uit het zuiden zou moeten komen. De namiddag zou verbetering moeten brengen besloten ze.

Ik maakte van de gelegenheid gebruik om de omgeving wat te verkennen. Van hieruit heb je immers een goed zicht op de drie vulkanen die rond Lake Atitlan liggen. Anderhalf uur later bleken de condities niet veel beter voor de vlucht. Maar ze zouden me toch naar de startplaats brengen om te zien of er beterschap is. Helaas, eens aangekomen kreeg mijn vermoeden bevestiging. De vlucht werd geannuleerd en zo is dit al de derde activiteit die ik gepland had die niet kan doorgaan door de omstandigheden. Hopen dat volgende week beterschap brengt!

Eventually I received confirmation from the travel company that would arrange the flight. I traveled by boat to Panajachel, located on the other side of the lake, where I was picked up by the pilots. Strangely enough, they brought me to the public beach and not into the mountains. In a conversation with my poor Spanish and their poor English I learned enough to understand ‘muy viento’ and that the wind came from the north, while it should come from the south. The afternoon should improve, they decided.

I took the opportunity to explore the area. From here you have a good view of the three volcanoes that surround Lake Atitlan. An hour and a half later the conditions were not much better for the flight. But they would still take me to the starting place to see if there is improvement. Unfortunately, once arrived my suspicion received confirmation. The flight was canceled and so this is already the third activity that I had planned that cannot continue due to the circumstances. Hope that brings you better next week!

Next week: Volcan Tajumulco