Vastgeboeid

“We moeten de sleutel vinden.”, roep ik naar Linsay schuddend aan het hek waar we aan vasthangen. We bevinden ons in een donkere kamer, vastgeboeid aan een ijzeren hek. In de hoek van een kamer tikt een klok langzaam af. Nog 59 minuten en 36 seconden, maar wat daarna? Haastig kijken we overal rond, zoekend naar een oplossing om ons van de handboeien te bevrijden. “Kijk onder het tapijt.”, zegt Linsay, terwijl ze verder zoekt in haar buurt. Met mijn vrije arm trek ik het tapijt van onder het hek weg. “Daar!”, roep ik. “De sleutel, maar ik kan er niet bij. Help me even het hek te verschuiven.” We duwen het ijzerwerk naar voren en ik steek mijn arm door het hek om de sleutel te pakken. “Hebbes.”, en al gauw kan ik me van de handboeien bevrijden. “Wat nu?”, zegt Linsay. De deur van de kamer is op slot en de klok tikt genadeloos verder. “Hier hangen vier sloten.”, en ik wijs naar de sloten die onze twee ijzeren hekken aan elkaar vastmaken. De ijzeren hekken delen de kamer in twee. “We hebben cijfercodes nodig om de sleutel van de deur te vinden.”, concluderen we. We kijken de kamer rond, zoekend naar aanwijzingen om de cijfercodes te vinden. In de hoek bevindt zich een scherm, zonnebril, temperatuurmeettoestel en een rood plastieken bakje. Overal in de kamer hangen bordjes, waar niets op staat. Behalve op één. “Incorrect code 384”. Wanhopig proberen we de code op de slotjes maar niets lukt. “Ik heb nog een zaklampje gevonden.”, zegt Linsay. Het paarse licht maakt meteen duidelijk dat het UV licht is. “Dat gebruiken ze om bepaalde dingen te verbergen.” We schijnen de kamer rond zoekend naar een verborgen hint. “Hier.”, roept Linsay. “Op het witte bord staat Pi.” 314! Het eerste slot is los! We zijn echter nog nergens en de klok geeft aan dat we nog slechts 37 minuten tijd hebben.

De Dom

Een uur gaat snel voorbij, en ondanks dat we vijf minuten voor tijd de vier sloten hebben weten te ontcijferen, mede aan tips die op het scherm verschenen, was de sleutel van de deur nog steeds buiten handbereik. “Zoek de kamer door.”, riep Linsay, alles aan de kant gooiend op zoek naar het kleine stukje metaal die ons de vrijheid zou schenken. “Hij moet hier ergens zijn!” We kijken naar de klok. 5,4,3,2,1,0… We horen een sleutel in het slot draaien aan de andere kant van de deur. De deur gaat open en een jonge vrouw komt de kamer binnen. “Jammer, jullie waren er zo dichtbij! Nog slechts 1 mysterie te ontcijferen. Ik zat echt op het puntje van mijn stoel de laatste minuten.” De jongedame was de gamemaster van Adventurerooms, een escape-the-room spel die in het echte leven kan worden gespeeld. Het spel was maar één van de dingen die we als een must zagen tijdens ons weekend in Keulen. Je ontwaakt in een donkere kamer gehandboeid aan een hek en krijgt één uur om te ontsnappen. Het concept die veel doet denken aan de film Saw had ons meteen aangesproken. Niet alleen het spel is een must als je in Keulen verblijft. De topattractie is en blijft de Dom, de zwarte kathedraal die zich midden in het centrum situeert. Over de schoonheid ervan kan worden gediscussieerd, maar zijn omvang is ongetwijfeld indrukwekkend. Naar goede gewoonte verkennen we Keulen aan de hand van een

Eau de Cologne

stadwandeling. Zo passeren we onder andere aan de geboorteplaats van Eau de Cologne, het reukwater met als merknaam ‘4711’. Hoe het reukwater aan dat nummer komt is een mysterie voor velen, wordt geheimzinnig uitgelegd in de winkel die een half museum op de bovenste verdieping huisvest. Het mysterie van 4711. “Aan één mysterie dit weekend hebben we genoeg.”, dachten we en zetten de wandeling door de Duitse stad verder.

Boek je verblijf in Keulen via deze link