Geen vuur maken en geen kooksetjes gebruiken. Een regel die in werking is getreden sinds de bosbranden in Zweden om verdere natuurrampen te voorkomen. Te begrijpen natuurlijk, maar een ramp als je als reisbegeleider een groep van tien reizigers een echte into the wild ervaring wil bezorgen. Het lijkt dus een weekje boterhammen en koude wraps te gaan worden. Voorzichtig laat ik het verbod in de groep al eens vallen en maak ik ze warm voor een weekje koude maaltijden. “Ach, zolang er koffie is ‘s ochtends is mijn dag al goed.”, reageert er iemand. De pijnlijke grimas die ik trek, verraadt meteen dat ook dit de komende dagen onmogelijk wordt. Het nieuws van het verbod verspreidt zich in de groep als een lopend vuurtje, maar op het eerste zicht lijkt niemand er echt erg aan te nemen. Logisch natuurlijk gezien we nog geen meter gepeddeld hebben met onze kano en we het nog warm hebben. Dat de eerste dag meteen een regendag is, verandert die situatie natuurlijk.

Into the wild glamping

Zes dagen in het wild, met een strikte voedselplanning en volledig op onszelf aangewezen. Back to basics. Althans dat zou je denken, want met Drakkar als outdoororganisatie kreeg ons avontuur een interessante upgrade. Voedselbevoorrading onderweg, een groot assortiment aan outdoormateriaal en twee extra begeleiders. Schrap back to basics en zie het maar als glamping. Zeker naar mijn reisnormen. Een interessante upgrade is het op zijn minst. Zeker nu we niet meer genoodzaakt zijn om te overleven op boterhammen en koude wraps. Nog meer goed nieuws volgt de volgende ochtend. Varmland heeft het vuurverbod opgegeven! Een luid gejuich bij een enthousiaste begeleider echoot over het meer en meteen wordt de koers gewijzigd richting Varmland.

Drie begeleiders, twee grillmasters en één stand-up comedian

Met drie begeleiders die nog nooit samen hebben gewerkt is het altijd afwachten hoe de samenwerking verloopt. Hetzelfde geldt voor een groep mensen die met kano’s in de wildernis worden gedropt. Na vijf dagen peddelen kunnen we bevestigen dat nog niemand (bewust – althans dat denken we) overboord is gegooid of tot Zweedse kötbollar is verwerkt. Wel zijn de weergoden getrotseerd, heeft de Mr Yeti vlag nieuwe gebieden geclaimd en draait de groepsdynamiek op volle toeren. Een eerste avond rond het kampvuur zorgt niet alleen voor een warm gevoel vanbinnen, maar leverde ook enkele bekentenissen af. Twee mensen outten zich als ware grillmasters, hebben we enkele ingenieurs (handig voor onze complexe tentconstructies) en zelfs een professionele stand-up comedian. Al snel blijken de drie begeleiders eerder een makkelijk doelwit voor grapjes. Inspiratie is niet ver zoek na een gekantelde kano met een verloren zitje als gevolg, een begeleider wiens passieve momenten steeds op de gevoelige plaat liggen en een derde begeleidster die na een uurtje kanovaren in de eerste de beste shelter een schoonheidsslaapje nodig heeft. (Geen zorgen Manon, voor de rest verloopt alles vlot) De vaak barre weersomstandigheden ten spijt, is de sfeer opperbest. Niet in het minst dankzij heerlijke spareribs, een overvloed aan humor en de prachtige omgeving. Ook als begeleider is het genieten van de nieuwe ervaringen. Van het juist vasthouden van een boomzaag tot een onverwachte plons maken in het midden van het meer nadat een ondertussen acht meter hoge golf op een windstille namiddag in aanraking kwam met een kano. Wanneer een groep Duitsers een van onze geplande shelters hebben ingepalmd is het zoeken naar een creatieve vorm van overnachting. Maar met onze ingenieurs in de groep blijkt dat een faits divers in dit avontuur.

Slapen in de hangmat

Als een sperzieboon. Zo voelde ik me als ik om half zes in de ochtend wakker word door het gewriemel van de hangmat boven mij. Ik slaap altijd heel compact, in een foetushouding als het ware en het feit dat mijn hangmat niet evenwijdig met de grond hangt zorgde ervoor dat ik de hele nacht als een erwt naar het uiteinde rolde. Mijn slaap liet ik er gelukkig niet voor. Dat de medebegeleidster boven me dezelfde ervaringen te vertellen heeft ‘s ochtends is een troost. Meteen ook de reden van het gewriemel in de ochtend. Ondanks alles is de onderlinge relatie en nog opperbest en ontbreekt het ochtendhumeur. Al staan er nog enkele pittige dagen op de planning. Wordt ongetwijfeld vervolgd.

Donderdag 23 agustus vertrek ik opnieuw. Deze keer samen met mijn vriendin en ons volkswagen busje. Om de spanning er wat in te houden hebbenwe besloten om op woensdag om 20u via facebook live onze reisbestemming uit te trekken en bekend te maken. Alvast bedankt aan alle volgers die suggesties hebben ingestuurd!