Dagelijkse sleur

Hoe komt iemand er plots bij om de hoogste berg van Afrika te beklimmen kun je denken. Op het moment dat ik door de VS reisde met een groepje vrienden was ik een doorsnee reiziger. Hier en daar een stedentripje en nu ook een reis naar een ander continent achter de rug. En dat we net naar de Verenigde Staten waren gereisd was dan nog vooral het idee van de rest van de groep. Zelf reisde ik graag maar ik had niet echt een lijst met bestemmingen waar ik graag naar toe zou willen reizen. Dat ik instemde met de Verenigde Staten als reisbestemming had vooral te maken met het feit dat ik het jaar ervoor was beginnen met werken na mijn studies journalistiek te hebben gestopt en dat er met het gespaarde geld eindelijk eens een grotere reis van af kon. De reis was eigenlijk niets meer dan een tussenpauze in mijn dagelijkse sleur waarin ik verzeild was geraakt. Ik had mijn ambitie om als sportjournalist te werken opgegeven om een saaie job uit te oefenen. Ik zette mijn zuurverdiende centen opzij om een eigen woning te kunnen kopen en ik was op vijfentwintigjarige leeftijd nog steeds single. Toch heeft de reis naar de Verenigde Staten een passie bij me aangewakkerd. Een nieuwe wereld ging letterlijk en figuurlijk voor me open. De reismicrobe had ik te pakken gekregen en ik stel een maand na onze reis dan ook voor om met ons viertal opnieuw een reis te boeken. Misschien eens naar Peru? Of op safari naar Zuid-Afrika. De helft van ons viertal kon niet beloven dat ze effectief mee zouden gaan op reis en enkele weken later bleven enkel Ruben en ikzelf over.  

Op datzelfde moment in mijn leven begin ik een zware degout te krijgen van mijn huidige situatie. Ik had een job die ik niet graag deed, ik spaarde voor een leven dat door de maatschappij werd opgedrongen en ik voelde me niet goed in mijn vel. Ik werd geleefd. Ik was te weinig bezig met zaken die ik zelf echt wou verwezenlijken. Misschien gewoon omdat ik er nog nooit had bij stilgestaan welk leven ik voor ogen had. Enkele dagen later lees ik een krantenartikel over ‘de honderd dingen die je in je leven moet gedaan hebben’. Ik besloot een pen en papier te nemen en mijn eigen lijst op te stellen. Ik haalde heel wat inspiratie uit de bucket lists van andere mensen. Een marathon lopen, skydiven maar ook reizen naar enkele van de mooiste plaatsen ter wereld zoals Australië of Peru. Mijn lijst werd maar langer en langer.

How can anyone suddenly come to climb the highest mountain in Africa you can think. The moment I traveled through the USA with a group of friends, I was an average traveler. Here and there a city trip and now a trip to another continent behind us. And that we had just traveled to the United States was mainly the idea of ​​the rest of the group. I liked traveling, but I did not really have a list of destinations that I would like to travel to. The fact that I agreed with the United States as a travel destination was mainly due to the fact that the year before I started working after I had stopped my studies and with the money I saved I could finally make a bigger trip. The journey was actually nothing more than a break in my daily routine in which I had ended up. I had given up my ambition to work as a sports journalist to do a boring job. I put my hard-earned money aside to be able to buy my own home and I was still single at the age of twenty-five. Yet the journey to the United States has fueled a passion for me. A new world opened up to me literally and figuratively. I had caught the travel bug and a month after our trip I propose to book a trip with our foursome again. Maybe sometime to Peru? Or on safari to South Africa. Half of our foursome could not promise that they would actually go on a trip and a few weeks later only Ruben and myself remained.

At the same time in my life, I am beginning to get a heavy weight of my current situation. I had a job I did not like, I saved for a life that was imposed by society and I did not feel good about myself. I was lived. I was too busy with things that I really wanted to achieve. Maybe just because I had never thought about what life I had in mind. A few days later I read a newspaper article about ‘the hundred things you must have done in your life’. I decided to take a pen and paper and draw up my own list. I got a lot of inspiration from the bucket lists of other people. A marathon run, skydiving but also travel to some of the most beautiful places in the world such as Australia or Peru. My list only got longer and longer.

Life list

De term bucket list wou ik liever niet gebruiken gezien deze eerder verwijst naar nog vlug een lijstje met dromen afwerken vooraleer je nakende dood een feit is. Men zou niet moeten pas beginnen met leven als ze weten dat ze niet lang meer te gaan hebben. Ik koos dan ook voor de toepasselijke naam ‘de Life list’, een lijst waarmee je je leven verrijkt. Er gold slechts één regel op de hele lijst: op ieder moment moest ik bezig zijn met het verwezenlijken van een van de puntjes. Dat zou ervoor zorgen dat ik iedere dag van mijn leven bezig ben met iets wat ik effectief wil doen.  

Iedere realisatie op de lijst moest een bijblijvende belevenis worden. Geen lokale marathon, maar wel een van de grootste ter wereld. Geen bungeejumping op een kermis, maar wel vanaf een van de meest extreme plaatsen ter wereld. Om het maximum uit het leven te halen moet alles op de lijst buitengewoon zijn. Het was met dat idee dat ik in januari 2012 aan een van mijn beste vrienden, Ruben, vroeg: 

• Weet je nog dat we ooit een berg wilden beklimmen? Wil je dat nog steeds? 
• Ja, waarom niet. Aan welke had je gedacht?  
• De Kilimanjaro.  

I would rather not use the term ‘bucket list’ because it refers to a quickly completing a list of dreams before your imminent death is a fact. One should not start living until they know that they do not have to go long. I therefore chose the appropriate name ‘the Life list’, a list that enriches your life. There was only one rule on the whole list: at any moment I had to be busy with realizing one of the dots. That would make me work every day of my life with something I really want to do.

Every realization on the list had to be a memorable experience. No local marathon, but one of the largest in the world. No bungee jumping at a fair, but from one of the most extreme places in the world. In order to get the maximum out of life, everything on the list must be extraordinary. It was with that idea that in January 2012 I asked one of my best friends, Ruben:

• Do you remember that we ever wanted to climb a mountain? Do you still want that?
• Yes, why not. Which one do you think about?
• The Kilimanjaro.

De komende maanden publiceer ik wekelijks op zondag het tweede Dagboek van een Avonturier. Het verhaal van mijn passie voor de bergen. De hardcover – editie is later te koop beschikbaar.