Een week geleden kondigde ik aan op sociale media dat ik vijf dagen solo door de jungle zou trekken. Bij velen een kleine paniek bij het lezen van zowel ‘solo’ als ‘jungle’, want het is een combinatie waarin veel mis kan gaan. Ik kan gebeten worden door een roofdier, spin of slang, gedehydrateerd geraken door een tekort aan (drinkbaar) water of misschien nog de meest realistische: verloren lopen.

Maar mensen met een portie gezond verstand hebben het al door. Ik ben in staat om dit alles neer te schrijven, dus je weet op voorhand al dat het verhaal een happy end heeft 😉

A week ago I announced on social media that I would travel the jungle for five days solo. For many a small panic attack when reading both ‘solo’ and ‘jungle’, because it is a combination in which a lot can go wrong. I can be bitten by a predator, spider or snake, dehydrated by a shortage of (drinkable) water or perhaps the most realistic thing: getting lost.

But people with some common sense are already aware of it. I am able to write all this down, so you know in advance that the story has a happy ending;)

El Mirador – The Lost City

De reden van mijn jungle trek was eenvoudig: El Mirador, de Verloren Maya Stad, met eigen ogen zien. Hoewel Tikal alle naam en faam heeft en dus alle toeristen naar zich toe lokt, was El Mirador vele malen groter dan de beroemdere Maya ruïne. Het nadeel: de slechts gedeeltelijk opgegraven Maya stad ligt diep in de jungle. Meer dan veertig kilometer diep. De enige manier om er te geraken is per helikopter of twee dagen trekken door de gevaarlijke jungle. Drie keer raden wat ik koos. Uiteraard zijn er ook sporadisch tours naar El Mirador, maar om de ervaring toch iets unieker te maken stond een solo trekking door de jungle toch wel hoog op het lijstje.

The reason for my jungle trek was simple: seeing El Mirador, the Lost Maya City, with my own eyes. Although Tikal has every name and fame and therefore attracts all tourists, El Mirador was many times larger than the more famous Mayan ruin. The disadvantage: the only partially excavated Mayan city is deep in the jungle. More than forty kilometers deep. The only way to get there is by helicopter or a two-day trek through the dangerous jungle. Three times guessing what I chose. Of course there are also occasional tours to El Mirador, but to make the experience a little more unique, a solo trek through the jungle was high on the list.

Zoals het iedere solo avonturier betaamt, liet ik mijn planning achter bij mijn reispartner. Als ik tegen zondag niets van me laat horen, dan krijgt ze vrijgeleide om een zoekactie te organiseren. Zover zou het gelukkig niet komen. Om het begin van de trail te vinden moet ik reizen naar Carmelita, een klein Maya dorpje, diep verborgen in de jungle. De laatste nederzetting op weg naar El Mirador. Een chicken bus vanuit Flores zou me in zo’n vier uur brengen op mijn bestemming. Een eerste uitdaging, want er is slechts één bus per dag. En als je mensen in de bus terminal vraagt waar deze vertrekt, dan krijg je enkel te horen dat er geen is of dat ik er niet kan geraken zonder gids. Zever in pakjes en met wat geluk krijg ik de bus in het zicht, net op het moment dat men mijn rugzak op het dak van de collectivo aan het vastmaken is. Vlug veranderen maar!

As befits every solo adventurer, I left my schedule with my travel partner. If I don’t hear anything from me by Sunday, she will be given the authorization to organize a search. Fortunately it would not come to that. To find the start of the trail I have to travel to Carmelita, a small Mayan village, hidden deep in the jungle. The last settlement on the way to El Mirador. A chicken bus from Flores would take me to my destination in about four hours. A first challenge, because there is only one bus per day. And if you ask people in the bus terminal where it leaves, you will only be told that there is none or that I cannot get there without a guide. Bullsh!t and with a bit of luck I get the bus in sight, just as one is attaching my backpack to the roof of the collectivo. Quick change!

Tintal and first wildlife

Om half vijf in de namiddag kom ik aan in Carmelita. Een uur voor zonsondergang en dus te laat om nog te beginnen aan de trekking. Overnachting vinden bleek geen probleem, want al snel komt een lokale naar me toe en wijst ze me de weg naar de enige habitacion.

De volgende ochtend, net na zonsopgang, trek ik met mijn rugzak de jungle in. Een trail zoals verwacht. Breed, maar bestaande uit diepe modder waar mijn schoenen helemaal in wegzinken. De vele kleinere paden die zich in de jungle verspreiden maken het er niet makkelijker op om mijn weg in de chaos te vinden. Zestien kilometer stonden op het programma voor mijn eerste dag door de jungle. Haalbaar qua aantal, maar de zware rugzak en de vele modder, maken het een erg lastige tocht richting Tintal, het eerste kamp.

Terrible picture with terrible camera, but believe me it’s a coatimundi

At half past four in the afternoon I arrive in Carmelita. An hour before sunset and therefore too late to start the trekking. Finding an overnight stay proved to be no problem, because soon a local comes to me and shows me the way to the only habitacion.

The next morning, just after sunrise, I head into the jungle with my backpack. A trail as expected. Wide, but consisting of deep mud into which my shoes sink completely. The many smaller paths that spread in the jungle do not make it easier to find my way in the chaos. Sixteen kilometers were on the program for my first day in the jungle. Feasible in number, but the heavy backpack and the mud make it a very difficult trip to Tintal, the first camp.

In een jungle waar apen, muggen, vogels, spinnen, tapirs en jaguars vrij spel hebben, was er één diersoort waar ik niet gek van was: slangen. Hoewel niet iedere slang giftig is, kwam ik ze het liefst niet tegen. Zoals ik me herinner tijdens de eerste dag van de jungle survival course in Belize vorig jaar, ben ik dus steeds op mijn hoede onderweg naar Tintal. Een hoop bladeren? Misschien ligt er een slang onder. Modder? Misschien ligt er een boa constrictor onder om af te koelen. Je snapt het wel.

Ik ben dan ook blij tegen de middag Tintal te bereiken zonder gewurgd of gebeten te worden door een van deze serpenten. Tintal is de eerste verzameling aan mayaruines onderweg naar El Mirador, en niet onlogisch dus ook de locatie van het eerste kamp van La Cooperativa waar ik mijn tent mocht plaatsen. In mijn vrije namiddag had ik meteen het geluk enkele spider monkeys, pauwkalkoenen, een grijze vos en een neusbeer te spotten. De brulaap zou later op de avond van zich laten horen en zo mijn nachtrust verstoren. Erg indrukwekkend, zoek maar op Youtube!

In a jungle where monkeys, mosquitoes, birds, spiders, tapirs and jaguars have free rein, there was one species that I was not crazy about: snakes. Although not every snake is poisonous, I prefer not to encounter them. As I remember during the first day of the jungle survival course in Belize last year, I am constantly cautious on my way to Tintal. Lots of leaves? Maybe there is a snake under it. Mud? Maybe there is a boa constrictor underneath to cool off. You get it.

I am therefore happy to reach Tintal by noon without being strangled or bitten by one of these serpents. Tintal is the first collection of mayan ruines en route to El Mirador, and not illogical, therefore, the location of the first camp of La Cooperativa where I was allowed to place my tent. In my free afternoon I was lucky enough to spot some spider monkeys, ocillated turkeys, a grey fox and a coatimundi. The howler monkey would make himself heard later in the evening and thus disturb my night’s rest. Very impressive though, just search on YouTube!

The Lost City of El Mirador

Ondanks het vroege gebrul van de apen en het luidruchtige gepraat van de gidsen van een groep die in hetzelfde kamp de nacht doorbracht, had ik een vrij goede nachtrust. Broodnodig, want ik heb maar liefst 28 kilometer af te leggen richting El Mirador. Een flinke afstand, maar de trail is een pak beter dan gisteren en erg makkelijk te volgen. In iets minder dan zeven uur bereik ik – uitgeput weliswaar – het kamp bij El Mirador. Het verkennen van de ruïnestad zou pas voor dag drie zijn.

Hoewel de tekeningen van El Mirador een erg bloeiende stad tonen, is het merendeel ervan nog bedolven onder de grond of begroeid door de jungle. Dat archeologen hier nog steeds hun werk hebben, is duidelijk aan de vele zwarte zeilen die de stenen bedekken. Wie El Mirador bezoekt, komt voornamelijk voor de Templo Jaguar, de piramide El Tigre en de grote blikvanger: El Dante (the Tapir), een van de grootste piramides ter wereld.

Despite the early roaring monkeys and the loud talk of the guides of a group who spent the night in the same camp, I had a pretty good night’s sleep. Necessary, because I have to travel no less than 28 kilometers to El Mirador. A good distance, but the trail is a lot better than yesterday and very easy to follow. In a little less than seven hours I reach the camp at El Mirador, exhausted. Exploring the ruined city would be for day three.

Although the drawings of El Mirador show a very thriving city, most of them are still buried underground or overgrown by the jungle. The fact that archaeologists still have their work here is clear from the many black sails that cover the stones. Those who visit El Mirador come mainly for the Templo Jaguar, the pyramid El Tigre and the big eye-catcher: El Dante (the Tapir), one of the largest pyramids in the world.

Deze laatste ligt helemaal aan de andere kant, de oostzijde, van El Mirador en is wellicht de hoofdreden van mijn trektocht. Ondanks dat het een van de grootste Maya bouwwerken ter wereld is, verraadt slechts een enkele trap de weg naar boven, vanaf de bodem van de jungle. Vele treden later, kom ik uit op het hoogste stuk van El Dante en El Mirador. Een 360 graden uitzicht op niets meer dan een dichtbegroeide jungle onder mij. Enkel een uitstekend rots verraadt waar piramide El Tigre ligt. El Mirador is Spaans voor ‘het uitzichtpunt’ en het uitzicht vanaf El Dante doet deze naam alle eer aan. Twee dagen en meer dan veertig kilometer trekken door de jungle is ver, maar pas op de top van El Dante besef ik hoe uitgestrekt en wild deze jungle is.

The latter is completely on the other side, the east side, of El Mirador and is perhaps the main reason for my trek. Although it is one of the largest Mayan buildings in the world, only a few stairs reveals the way up from the bottom of the jungle. Many steps later, I reach the highest part of El Dante and El Mirador. A 360 degree view of nothing more than a thick jungle below me. Only a covered rock reveals where the El Tigre pyramid is located. El Mirador is Spanish for ‘the viewpoint’ and the view from El Dante does justice to this name. Two days and more than forty kilometers of trekking through the jungle is far, but only at the top of El Dante do I realize how vast and wild this jungle is.

Jaguar Templo

The way back: Nakbe and fears come true

De meeste tours nemen dezelfde weg terug naar Carmelita. Dat terwijl er in dit gebied nog tal van andere Maya sites te ontdekken zijn. Weliswaar nog veel minder opgegraven dan El Mirador. Vanaf de oostzijde van El Mirador neem ik het pad richting Nakbe, zo’n vier uur stappen. Daar wordt me verteld dat het pad richting Florida, de route die ik in gedachten heb, ‘gesloten’ is. Gesloten als in de zin ‘niet meer gebruikt, dus vol omgevallen bomen en erg moeilijk doorkomen. Dertig kilometer moeilijk navigeren en nieuwe padden kappen met de machete zou me iets te veel tijd kosten, dus kies ik voor het voorstel van de man in charge in Nakbe: van hieruit naar Jabali camp en terug naar Carmelita via Tintal. Twaalf uur hiken. Met de doelstelling op in twee dagen terug in Carmelita te zijn (en een zoekactie te vermijden), maak ik er twee loodzware dagen van (8 uur hiken). Op de laatste dag richting Carmelita krijg ik nog meer wildife te zien die ik van mijn lijstje kan schrappen: een agouti die mijn pad kruist en jawel… twee slangen.

Most tours take the same way back to Carmelita. That while there are many other Mayan sites to discover in this area. Even less excavated than El Mirador. From the east side of El Mirador I take the path towards Nakbe, about a four-hour walk. There I am told that the path to Florida, the route that I have in mind, is “closed”. Closed as in ‘no longer used’, so full of fallen trees and very difficult to come through. Thirty kilometers of difficult navigation and cutting new paths with the machete would cost me a little too much time, so I opt for the proposal from the man in charge in Nakbe: from here to Jabali camp and back to Carmelita via Tintal. Twelve hours of hiking. With the goal of being back in Carmelita in two days (and avoiding a search), I turn it into two tough days (8 hours of hiking). On the last day towards Carmelita I get to see even more wildlife that I can scrap from my list: an agouti that crosses my path and yes … two snakes.

Babyslangetjes weliswaar. Ik spot een beweging en in de veronderstelling dat het om een hagedis gaat speur ik de modder af op zoek naar het dier. Blijkt het een kleine babyslang te zijn. Niet genoeg om te panikeren, maar toch genoeg om me een kleine rilling over mijn rug te geven. Je weet maar nooit waar mama slang ergens uithangt. Een uur later en slechts twee uur van Carmelita opnieuw een kleine – maar iets grotere – slang die vlug het struikgewas induikt. Misschien toch maar best dat ik niet meer in de jungle hoef te kamperen.

Baby snakes though. I spot a movement and, assuming it is a lizard, I search the mud for the animal. It appears to be a small baby snake. Not enough to panic, but enough to give me a little shiver. You never know where mommy snake is somewhere. An hour later and only two hours from Carmelita another small – but slightly larger – snake that quickly dives into the bushes. Maybe it’s best that I no longer have to camp in the jungle.

On top of El Dante

Spotted wildlife

• Spider monkeys
• Howler Monkeys
• Coatimundi
• Agouti
• Grey Fox
• Ocellated Turkey
• Toucan

Other funny remarks

Spider monkeys pee. While you may be peeing on some ants, small lizard or if you are unlucky a baby snake, there are many animals living above you that need to do their business as well. Though I didn’t spent too much time in Nakbe, this was the place where a spider monkey was seen in action. Two meters in front of me!