Met de uitbarsting van de vulkaan op White Island in Nieuw-Zeeland vorige maand, rees op sociale media de vraag waarom toeristen ook zo gek waren om zo dichtbij een actieve vulkaan te wandelen. Toegegeven, je wandelt als het ware op een tikkende tijdbom, die eens hij ontploft alles en iedereen gewoon van de kaart wegveegt. Levensgevaarlijk dus.

Maar wie dat al gevaarlijk vindt, is nog niet aan de andere kant van de Ring of Fire geweest. In Nicaragua bijvoorbeeld, waar maar liefst 19 actieve vulkanen op korte afstand van elkaar gelegen zijn. Hier gaan ze nog enkele stappen verder. Niet wandelen rondom de vulkaan, maar wel naar de top om er vervolgens met een houten board van af te glijden. Volcano boarding. Zo avontuurlijk als het klinkt.
With the eruption of the volcano on White Island in New Zealand last month, social media raised the question why tourists were so crazy to walk so close to an active volcano. Admittedly, you are walking on a ticking time bomb, as it were, which once it explodes wipes everything and everyone off the map. Dangerous so.
But whoever finds that dangerous has not yet been on the other side of the Ring of Fire. In Nicaragua, for example, where no fewer than 19 active volcanoes are located a short distance apart. Here they go a few steps further. Not walking around the volcano, but going to the top and then sliding it off with a wooden board. Volcano boarding. As adventurous as it sounds.

Boarding the black slopes of Cerro Negro

Cerro Negro is de locatie waar we naartoe rijden in een pick-up. Een relatief kleine vulkaan dat zijn naam niet heeft gestolen. Als een zwarte molshoop ligt hij tussen verschillende vulkanen in. Het zijn net die steile hellingen bestaande uit zwart vulkanisch gesteente die de omstandigheden ideaal maken voor een adrenaline opwekkende activiteit. Met onze board in onze handen beginnen we aan de 45 minuten lange wandeling naar de top. Een wandeling die al spannend genoeg is, gezien deze loopt IN de krater van de actieve vulkaan. De laatste uitbarsting dateert van 1999, maar eigenlijk stond deze bekend om iedere vijf jaar uit te barsten. Beetje overtijd dus. Maar wat als deze nu plots zou uitbarsten terwijl we in de krater wandelen? We kunnen er nog even om lachen.
Cerro Negro is the location where we drive in a pick-up. A relatively small volcano that has not stolen its name. Like a black molehill, it lies between various volcanoes. It is precisely those steep slopes consisting of black volcanic rock that make the conditions ideal for an adrenaline-generating activity. With our board in our hands we start the 45 minute walk to the top. A hike that is exciting enough, considering it runs IN the crater of the active volcano. The last eruption dates from 1999, but it was actually known to erupt every five years. Bit over time so. But what if it suddenly burst out while we were walking in the crater? We can still laugh about it.

De omstandigheden zijn niet erg comfortabel. Een hevige wind maakt het er niet makkelijker op om onze overall en uitrusting aan te trekken. Uiteindelijk lukt het zonder dat er een handschoen of bandana van de berg afwaait. Het klink vrij ironisch om veiligheidsinstructies te krijgen op de top van een actieve vulkaan, maar na de korte briefing van hoe je het beste met je board naar beneden glijdt, is het tijd voor de ultieme ervaring. Omdat ik het spektakel van bovenaf ook wil bewonderen, wacht ik mijn beurt tot een van de laatsten af, maar spoedig is het ook mijn beurt. Vooraf had ik gevreesd dat de realiteit van volcano boarding zou zijn dat je om de paar meters van je board afglijdt en mag herbeginnen, zodat je nooit echt op snelheid komt. En als ik sommige aan het werk zag, leek dat ook vaak het geval. Tot het mijn beurt was.

Remmen doe je door je hielen in het vulkanisch zand te duwen. Omdat ik eerder geneigd was om te zien welke snelheid er kan worden gehaald besluit ik mijn voeten boven het zand te houden. Het resultaat? In volle snelheid raas ik de zwarte helling af. De kleine zwarte steentjes spatten tegen mijn veiligheidsbril terwijl ik een stofwolk achter me laat, terwijl ik aan hoge snelheid naar beneden glijd.

Te snel misschien, want eens beneden lukt het me amper om nog goed af te remmen, waardoor ik eindig met half overkop te gaan. Volcano boarding overtrof mijn verwachtingen. Zo erg zelfs, dat ik nog een tweede keer mijn board naar boven droeg.
The circumstances are not very comfortable. A strong wind does not make it easier to put on our overall and equipment. Eventually it works without a glove or bandana blowing off the mountain. It sounds pretty ironic to get safety instructions at the top of an active volcano, but after the brief briefing on how to best slide your board down, it’s time for the ultimate experience. Because I also want to admire the spectacle from above, I wait for my turn to be one of the last, but soon it will also be my turn. Beforehand I had feared that the reality of volcano boarding would be that you slip off your board every few meters and may start again, so that you never really get up to speed. And when I saw some at work, that often seemed the case. Until it was my turn.
You brake by pushing your heels into the volcanic sand. Because I was more inclined to see what speed can be achieved, I decide to keep my feet above the sand. The result? At full speed I race down the black slope. The little black stones splash against my safety glasses while I leave a cloud of dust behind me, while I slide down at high speed.
Maybe too fast, because once downstairs I barely manage to slow down properly, which means that I end up going halfway. Volcano boarding exceeded my expectations. So bad, in fact, that I carried my board upstairs a second time.

Surfing and take a look into Masaya volcano

Na voor het eerst in mijn leven het surfen eens een kans gegeven te hebben met surflessen in Las Penitas (het ging me vrij goed af), had ik nog niet genoeg van de actieve vulkanen. Hoog bovenaan mijn lijstje prijkte Masaya Volcano, een ervaring die alles moest overtreffen. Waarom? Wel, het is een van de meest actieve vulkanen in Nicaragua ter wereld. In tegenstelling tot de meeste vulkanen waar je enkel wat gassen ziet vrijkomen, kun je hier ‘s avonds het lavameer bewonderen in de krater.

Ook hier is de activiteit extrermer dan je misschien zou denken. Hoewel je met de wagen helemaal tot aan de kraterrand rijdt en het dus helemaal niet zo avontuurlijk lijkt, moet je erbij stilstaan dat je op de rand van een actieve vulkaankrater staat. Alle wagens moeten verplicht geparkeerd staan in de richting naar beneden toe. Mocht de vulkaan plots wat actiever worden weet je wel. Daarnaast is het niet toegestaan dan langer dan 20 minuten hier te staan in verband met de giftige gassen die je inademt. Maar geloof me, het zijn twintig erg indrukwekkende minuten waarbij je de lava met volle kracht ziet omhoog spatten. Dit is de kracht van de natuur op zijn best. Dat ik tijdens het aanschouwen van dit spektakel langzaamaan vergiftigd word, neem ik er maar bij.

After giving surfing a chance with surfing lessons in Las Penitas for the first time in my life (it went pretty well for me), I had not had enough of the active volcanoes. High up on my list was Masaya Volcano, an experience that had to surpass everything. Warom? Well, it is one of the most active volcanoes in Nicaragua in the world. Unlike most volcanoes where you only see some gases released, you can admire the lava lake here in the crater in the evening.
Here too the activity is more extreme than you might think. Although you drive the car all the way to the crater rim and so it doesn’t seem that adventurous at all, you have to consider that you are standing on the edge of an active volcano crater. All cars must be parked in the downward direction. If the volcano suddenly becomes more active, you know. In addition, it is not allowed to stand here for longer than 20 minutes because of the toxic gases that you breathe. But believe me, these are twenty very impressive minutes in which you can see the lava splashing up with full force. This is the power of nature at its best. The fact that I am slowly becoming poisoned while watching this spectacle is something I assume.