Schokkend wiegen we heen en weer in de achterbak van een pick up. Het doorkruisen van enkele rivieren, vooraleer een met stenen bezaaid smal pad opnieuw verdwijnt tussen de bomen van de jungle verraadt het begin van een groots avontuur. Niet voor niets omschreef National Geographic Corcovado NP als een van de meest biodiverse locaties ter wereld.

“Welk dier wil je zien?”, begint gids Rodolfo zijn kennismakingsronde met de groep vooraleer we onze eerste stappen in het Corcovado NP zetten. Het komt me eerst over als een bezoek bij de lokale dierentuin, maar niets is minder waar. Iedere reiziger die het over heeft om tot in deze uithoek van Costa Rica te reizen, heeft er een speciale reden voor. En Rodolfo wil er alles aan doen om die wens de komende drie dagen te vervullen. Maar waarvoor was ik gekomen naar Corcovado? Omdat het zo biodivers was? Omdat je er gemakkelijk wildlife spot? Dat zeker, maar wat hoopte ik te zien? Nog onzeker over het antwoord op die vraag, keek hij in mijn richting. “En jij?, vroeg hij met een blik die verraadde dat hij wel een uitdaging wou. “Een boa constrictor.”, antwoordde ik.

Day 1 Los Patos – Sirena station

Uiteraard was een boa spotten niet het enige waar ik op hoopte. Al mijn hele reis doorheen Centraal-Amerika probeer ik eindelijk eens een tapir te zien in zijn habitat. Of een katachtige. In Yaxha, Guatemala was ik al eens erg dichtbij. Zou het nu dan toch eindelijk eens lukken?

Ondanks dat we in primary rainforest zitten en hier minder wildlife zit door de hoogte van de jungle, krijgen we al snel sporen te zien. Het hol van een gordeldier en jawel, zelfs pootafdrukken van de jaguar. Een dier dat zelfs Rodolfo nog op zijn lijstje heeft staan. Maar net zoals eerder in Belize krijgen we deze niet te zien.

Eye to eye with one of the most dangerous animals

23 kilometer hiken door een dichtbegroeide jungle. Voor velen een serieuze inspanning die ze over moeten hebben voor dit avontuur. Voor mij maakt het het avontuur gewoon nog leuker. “Meer kans om dieren te spotten.”, dacht ik bij mezelf. Alleen had ik het dier dat de eerste dag een diepe indruk zou nalaten, niet meteen verwacht. Verscholen in het struikgewas, gecamoufleerd tussen een hoop bladeren verraadt een glazig oog, het opgerolde lichaam van een slang. De Fer-de-Lance, een van de meest gevreesde dieren in de jungle. Een beet met gif kan de dood berekenen binnen de vier uur. In een omgeving als Corcovado is dit lot een feit wegens het gebrek aan antigif of mogelijkheid tot snelle evacuatie.

Een tweede ontmoeting zou dit scenario nog dichter bij een mogelijke realiteit brengen. Ik zet net een stap over een grote boomwortel op het pad als het Nederlandse meisje achter mij het uitgilt. “Een slang!” Ik draai me om, voorbijgestoken door Rodolfo, maar zie niet meteen waar de slang zich zou moeten bevinden. Verwart ze een slang met een hagedis? Of met een  deel van de wortel? Nee hoor, zodra de vele ogen speuren naar de plek onder de boomwortel zien we opnieuw een Fer-de-Lance. Onrustig verplaatst hij zich glijdend over de grond. Rodolfo duwt iedereen op een afstand. Terecht, want het duidelijk kleinere exemplaar toont zijn reputatie van agressief te zijn, en houdt er een aanvalspositie op na.

Met geluk loopt dit goed, want het had erger gekund. Het bezorgt een groot deel van de groep alvast de nodige paranoia voor de rest van de dag. Al blijkt deze weer even te verdwijnen wanneer we een groot log dier zen slapen in een modderpoel. De tapir! Daar is hij dan eindelijk!

Day 2 – The trails around Sirena Station

Sirena Station ligt dicht bij de kustlijn en is een overnachtingsplaats in het midden van de secundaire jungle. Minder hoge bomen en dus meer wildlife gezien het voedsel hier makkelijker binnen bereik is. De tweede dag zouden we dan ook enkele wandelingen in de omgeving maken, specifiek voor het spotten van dieren.

Tapirs, monkeys and sloth

En dat ging makkelijker dan verwacht. Niet alleen omdat Rodolfo een arendsoog heeft om sporen te tracken en vogels te spotten – indrukwekkend hoe hij goed gecamoufleerde vogels vanop 50 meter spot verscholen in de bomen – maar ook omdat er zoveel aanwezig is. Het zou niet lang duren vooraleer we opnieuw twee tapirs zien eten, verborgen tussen de bomen. Later op de dag zou nog een tapir ons pad kruisen vooraleer hij het op een lopen zette.

Ook in de namiddag werd het lijstje aangevuld. Apen, vogels en enkele pekari’s. Maar de boa, nee die bleef uit.

Day 3 Sirena Station – Leona – Carate

Dag 3 betekende opnieuw een fikse tocht van 20 kilometer. Langs de kustlijn van het nationale park deze keer. Gisteren zagen we nog hoe het hoogtij in combinatie met de volle maan de oversteek van de Rio Claro moeilijk zou maken. Tot borsthoogte in het water in een 70 meter brede rivier vol krokodillen. Niet iets waar iedereen voor staat te springen. Mij klonk het als een avontuur in de oren. Ik was dan ook lichtjes teleurgesteld dat om zeven uur in de ochtend het al weer laagtij was en we een stuk makkelijker de oversteek konden maken.

Ik hoopte stiekem nog op het spotten van een boa of katachtige, maar tijdens de eerste kilometers bleven we op onze honger zitten. Daar zou pas op het einde van de dag verandering in komen, wanneer onze gids de aanwezigheid van een miereneter ruikt. Een eerste zoektocht blijkt vruchteloos, maar een half uur later zien we hem toch langzaam uit de boom wandelen. Op zijn dooie gemak stapt hij verder in mijn richting, passeert hij me op een meter, vooraleer hij een volgende schuine boom opwandelt en verdwijnt.

Corcovado NP heeft mijn verwachtingen ingelost. De dieren die ik hier per se wou zien, heb ik kunnen bewonderen van dichtbij. En de boa, poema of jaguar? Die volgen ooit ongetwijfeld nog! Ze geven me enkel maar meer redenen om ooit terug te keren.