Ieder jaar kwam de kermis twee keer naar mijn dorp. Niet veel bijzonders aan, maar op mijn twaalfde stond er een attractie die tot mijn verbeelding sprak. Een bungeejump, ter hoogte van de kerktoren. Na enkele mensen te hebben zien springen, wist ik dat ik ook mijn kans wou wagen. Volhardend als ik was, ging mijn moeder informeren of het mogelijk was dat ik ook zou bungeejumpen. Helaas, ze kreeg te horen dat 12 jaar te jong was voor een dergelijke activiteit. Ik moest het stellen met een ritje in de lift naar boven.

Ondertussen zijn we 21 jaar verder. Bungeejumpen is altijd op mijn verlanglijstje blijven staan, MAAR ik wou het op een bijblijvende locatie doen. Toen ik in Monteverde, Costa Rica een bord zag met ‘Highest Bungee in Central America’, stond mijn besluit vast. Hier zou ik mijn eerste sprong wagen.

Bungee from 143 meter high

143 meter hoog, vanaf een kabellift boven het cloud forest. Twee keer zo hoog als de sprong die ik ooit in mijn dorp wou maken. Ik kreeg vanalles aan mijn lijf vastgemaakt. ‘Heb ik echt alles nodig?’, dacht ik bij mezelf. Al snel bleek van niet, want de organisatie had een vergissing gemaakt. Tegelijkertijd was een zipline activiteit gepland. Het verklaarde meteen waarom er zoveel mensen waren. Toen ze me meenamen voor de bungee jump, werd me duidelijk waarom ze me over het hoofd hadden gezien. Ik was de enige voor de bungee sprong…

Met een kabellift rijden we over de vallei die mijn setting wordt. Terwijl de hevige wind het nog wat extremer maakt, krijg ik een harnas en een velcroband aan mijn twee benen aangemeten. Vijf minuten later sta ik al op de rand van de lift met de gapende diepte die op me wacht. Een angstaanjagende gedachte om te beseffen dat ik hier zo meteen hoofd eerst naar beneden duik.

Youtube is een prachtige bron van dergelijke bungee filmpjes. Soms gaat er eens iets verkeerd, maar vaker neemt de angst het over bij diegene die gaat springen. Het enige wat ik mezelf niet zou toelaten. De stem van de instructeur bracht de spannende realiteit nog wat dichter. ‘5, 4, 3, 2, 1, BUNGEE!’ Tijdens die laatste halve seconde probeerde een stemmetje me nog van gedachte doen veranderen. ‘Ben je gek?’ Maar een halve seconde later vloog het stemmetje mee de diepte in.

Zipline like Superman and Swing like Tarzan

Het gevoel van vrije val bezorgt je een flinke adrenalineopstoot. Kicken! Hetzelfde gevoel had ik de dag ervoor ook al mogen ervaren tijdens de Tarzan Swing tijdens mijn ziplineavontuur. Monteverde is de plaats waar ziplinen ontstond, zo beweren ze zelf. De technologie om je van een boom in de jungle naar een andere te brengen, werd uitgevonden door een Amerikaanse wetenschapper. Maar het was Costa Rica die er een leuke activiteit van maakte.

En tegenwoordig gaan ze nog een stapje verder, want zo is er de Superman Cable waarbij je 1,5 kilometer als superman over de jungle zoeft. De echte adrenalineboost krijg je echter bij de Tarzan Swing, een korte vrije val gevolgd door een swingende beweging in de jungle.

Climbing a 20 meter high tree

Naast het ziplinen en bungeejumpen, is er nog een leuke manier om je grenzen te verleggen: het beklimmen van een 20 meter hoge boom.

Niet zomaar een boom, maar een Ficus, een boomsoort die vaak voorkomt in de jungle en kenmerkend is omdat het met zijn wortels een andere boom wurgt. Ideaal om te klimmen dus.

Het duurde niet lang vooraleer ik de exacte boom gevonden had. En zoals ik hoopte was er niemand te bespeuren en kon ik rustig mijn gang gaan. ‘Indrukwekkend’ is het woord dat het beste de reus omschrijft. Hoewel de klim vrij eenvoudig lijkt, blijft het erg hoog. Ik besloot dan ook maar ineens te beginnen vooraleer mijn kinderlijke enthousiasme de duimen moest leggen tegen het volwassen rationalisme.

Ik geraakte vrij snel erg hoog. Tot op het punt dat de boom flink gaat overhellen en het niet meer zo zeer een klim, maar een kruiptocht wordt. Kruipen, omdat de holte van de boom erg nauw wordt. Ik kijk omhoog en en zie de zonnestralen schijnen doorheen de opening op een tweetal meter boven me. Enkel een wortel die de holle ruimte in het midden doorspiest ligt nog in de weg. Mijn eerste poging mislukt, en al snel blijkt dat ik me in een bocht van 180 graden moet wringen om door de krappe opening te geraken. Maar wat me wachtte was een ongelooflijk zicht op de bossen van Monteverde!