Na drie weken Costa Rica durfde ik te stellen dat ik het mooiste wellicht al had gezien. En dat maakt Costa Rica net zo mooi. Wanneer je denkt alles te hebt gezien, krijg je opnieuw een unieke ervaring voorgeschoteld.

Tortuguero NP

Na mijn avonturen in Monteverde vorige week, trok ik opnieuw via San Jose richting de Caraibische kust. Enerzijds omdat ik via het noorden de grens met Panama wil oversteken, anderzijds omdat hier nog een nationaal park lag die me erg aansprak: Tortuguero.

Bekend omwille van de vele schildpadden die hier hun nest komen maken op het strand, maar helaas… niet in de periode dat ik hier ben. Toch verwachtte ik dat hier nog genoeg te zien zou zijn. Als een local me vertelde dat een vriend van hem gisteren nog een jaguar spotte die het op een hond had gemunt, werden de verwachtingen nog hoger.

Exploring by canoe

Een van de beste manieren om Tortuguero te verkennen is per boot. Of nog beter… met de kano. Dat het hier vaak hard regent moet je er dan maar bijnemen. En jawel, we hadden prijs. Gelukkig maakte het spotten van kaaimannen en de zelden geziene dolfijnen het meer dan goed. Helaas begaf mijn camera het kort nadat ik deze probeerde te filmen in de regen. (Ondertussen werkt hij weer).

In the tracks of the jaguar

In de namiddag zou ik het park te voet verkennen. Een trail langs de kustlijn bracht me dieper het park in. Niet de meest aantrekkelijke trail zo vond ik, maar na iets meer dan een uur stappen wekte iets in het zand mijn interesse: sporen. Een lang, vers en diep spoor die verder het park inliep via het strand.

“Zou het?” Ik kon amper geloven dat de sporen van een jaguar of poema konden zijn. ‘Misschien gewoon hondensporen, zo dacht ik, ondanks dat ze hier niet zijn toegelaten.

Terug bij de ingang van het park toonde ik de foto. Een jaguar, zo vertelden ze me. Ook bij de tweede opinie (ik kon het nog steeds niet geloven) kreeg ik hetzelfde antwoord te horen. Uiteindelijk was ik overtuigd. Een jaguar was niet veraf geweest, maar net zoals de voorbije maanden en een vorig avontuur in Belize, kwam ik opnieuw niet dichter dan dat.

Op naar Panama

Na het avontuur in Tortuguero reisde ik nog via Siquirres voor een 5 uur durende raftingtrip op de Pacuarerivier, vooraleer halt te houden in Puerto Viejo, een backpackerswalhalla.

Een laatste bezoek aan een nationaal park in Costa bracht me nog bij een nieuw dier om op mijn lijstje af te strepen. De volgende dag nam ik de shuttle naar Bocas del Toro in Panama en dat voor de laatste twee weken van de trip. Het enige wat ik kon denken in de minibus was ‘ik heb toch een beetje mijn hart verloren in Costa Rica’.