´Rock it like a baby.´, zegt Ruwan met een sterk lokaal accent.
Hij pakt de tuktuk vast en schudt deze even. Enkele seconden later start de motor met een licht ronkend geluid.
´Zie je wel´, zegt hij met een brede glimlach.
De eerste vier tuktuks vertrekken van de parking van het hotel en rijden de eerstvolgende straat linksaf waardoor ze meteen uit het zicht verdwijnen. Op het scherm van mijn smartphone zie ik ze via de trackfunctie echter wel nog. Als alles maar goed verloopt, denk ik nog vooraleer ik zelf achterin de laatste tuktuk stap.

Met de tuktuks doorheen de theevelden

De komende weken trekken we met onze groep doorheen het zuidelijke gedeelte van Sri Lanka. En dat met het lokale transportmiddel: de tuktuk. Iedereen is er in geslaagd de rijles met succes te voltooien en zo zijn lokale rijbewijs te behalen. Al hebben sommigen toch nog wat rijuren nodig om het rijden met de tuktuk volledig onder de knie te krijgen. Schakelen met het handvat, de perfecte balans vinden tussen gas geven en de koppeling loslaten, en niet in het minst: het starten van de tuktuk. Dat was deze ochtend bij sommigen nog een probleem geweest. De voertuigen hebben dan ook vaak hun eigen wil.

Tijdens onze rondreis rijden we met de tuktuks door het bergachtige binnenland en langs de zuidelijke kustlijn van Sri Lanka, een route vol hoogtepunten. Iedereen is ondertussen op volle koers en ik besluit om een lijstje met uitdagingen door te sturen. Kleine opdrachten die ervoor zorgen dat ze Sri Lanka op een andere manier leren kennen. Een lift geven aan een local, iets kopen van de broodtuktuk, een selfie nemen met een lachende politieagent… het zorgt ervoor dat het competitieve in iedereen al snel naar boven komt.

Tukking it to the next level

We steken de blauwe tuktuk van onze groep voorbij. Ze waren bezig met het helpen van een vrouwtje die thee aan het plukken is. Zelf hebben we deze opdracht al voltooid en zijn we vol op zoek naar een cricketveld waar ze aan het spelen zijn om onze techniek uit te testen. En als het even kan, onderweg een olifant te spotten. Dat laatste hebben we nog geen geluk in, maar uiteindelijk vinden we wel een plaats waar ze aan een cricketwedstrijd bezig zijn. Een half uur later krijgen we de uitnodiging om deel uit te maken van het team. We passen, want we hebben vandaag nog heel wat kilometers op de planning staan.

The winner tuk´s it all!

Rijden met de tuktuk is vaak, zo niet altijd, een avontuur. Vervelen doet het dus nooit. Ook niet wanneer je een lekke band hebt, of je remmen het even niet doen. En al zeker niet wanneer je met je tuktuk een stevige helling bergop moet terwijl een bus in een bocht aan een inhaalmanoeuvre bezig is. En het rijden met de tuktuk wordt helemaal spannend wanneer er achterin geschreeuwd wordt ´Daar!´, gevolgd door bruusk remmen en een scherpe u-bocht. Gelukkig wordt de tuktuk veilig langs de berm geparkeerd en volg ik mijn tuktukgenoten op de voet door de bosjes langs de weg. Ik kijk tussen twee laaghangende takken door en zie een grijze massa tussen al het groen. Een olifant rustig drinkend uit een nabijgelegen plas water. Olifant spotten. Check!