Als avonturier heb ik woestijnen en jungles doorkruist, ´s werelds hoogste bergen beklommen en door poolgebieden gekajakt. Enkel de oceanen bleven een grote onbekende voor me. Leren duiken en mijn PADI halen stond dan ook al jarenlang op mijn verlanglijstje. En even lang heb ik het leren duiken vermeden. Steek het maar op een half jeugdtrauma dat ik heb opgelopen waarbij ik bijna was verdronken. Dat doe ik zelf ook.

Om diezelfde reden ben ik al die jaren niet naar Mexico gereisd. Zolang ik mijn PADI niet had, wou ik niet naar dit prachtige land in Centraal-Amerika. In de Yucatan had ik immers iets wat erg hoog op mijn bucket list stond: duiken in de cenotes.

Nu had ik mijn vliegticket naar Mexico alsnog geboekt en dus zat er maar één iets op: mijn PADI halen en een van mijn grootste dromen realiseren.

Mijn PADI Open Water Diver behalen

Eerlijk is eerlijk. In het verleden heb ik al meermaals de kans gehad om te leren duiken. Zo had ik in 2017 in Belize zelfs een duikcursus geboekt om deze ter plekke maar terug te annuleren omdat de het eiland San Pedro me niet leuk leek om drie dagen te verblijven. Ook op de Bocas del Toro eilanden in Panama mocht ik een gratis duikinitiatie volgen waar ik uiteindelijk niet op ben afgekomen. Hoewel leren duiken iets was wat ik echt graag wou doen, zat de schrik er in. De schrik om te beseffen dat het niet in mijn capaciteiten zou liggen vanwege een onderliggende watervrees.

Vorig jaar reisde ik met een vriendin door Griekenland. Daar was één voorwaarde aan verbonden: we moesten samen een duikinitiatie doen. Daar ontdekte ik dat de PADI behalen misschien toch zou lukken. En dan kwam Mexico op mijn pad…

Nu zat er niets anders meer op wou ik in de cenotes kunnen duiken. Toegegeven, de stap zetten om de cursus effectief te boeken was groot. Gelukkig had mijn reisgenoot een voorliefde voor duiken en was ze op de hoogte van mijn probleem. Ze boekte de PADI Open Water Diver´s cursus dan maar voor me. Met als hoogtepunt op dag vier twee duiken in de mooiste cenotes van de Yucatan. Als dat geen motivatie zou zijn.

Maar makkelijk zou het niet worden. Tijdens de zwembadsessie werd mijn vrees even realiteit. Heel even stond ik op het moment om het op te geven en mijn droom om te leren duiken op te bergen. Gelukkig zou ik de eerste dag nog met een beetje vertrouwen afsluiten. De tweede dag was gelukkig al een heel stuk beter. Caro, mijn duikinstructrice nam me mee naar een open cenote waar de omstandigheden erg gunstig waren.

´Vandaag gaan we gewoon wat duiken en plezier maken.´, zei ze.

Geen ongemakkelijke oefeningen onder water dus waarbij het water je neus inloopt. Uiteindelijk zou ik op het eind van de dag alsnog enkele van de oefeningen proberen en onder de knie krijgen. Mijn laatste dag van de PADI cursus was een oceaanduik tot 14 meter diep. Deze keer niet met mijn duikinstructrice, maar met haar man die ons de volgende dag naar de cenotes zou meenemen. Tenminste als ik vandaag slaagde voor de test.

Mijn derde dag van de PADI cursus bleek meer een test te zijn of ik mee mocht tijdens de meer technische cenoteduiken, dan of ik al dan niet mijn PADI-brevet zou krijgen. Ik kon mijn geluk niet op als ik groen licht kreeg voor beide. Alleen of cenote El Pit iets voor mij zou zijn twijfelde hij nog. Deze laatste was immers een erg moeilijke duik tot 30 meter voor gevorderde duikers met een Advanced-brevet. Ik kon er mee leven.

Duiken in Cenote Dos Ojos

Dat mijn eerste cenoteduik meteen de dag na mijn PADI moest volgen was geen toeval. Mijn reisgenoot was jarig en wou op een speciale manier haar verjaardag vieren in Mexico. Duiken in een cenote viel daaronder. Dat ik net drie dagen ervoor tijd had om mijn PADI te halen en mee te gaan, kwam gewoon perfect uit en gaf me de nodige motivatie om mijn PADI te halen. Ondanks mijn onzekere start tijdens de cursus voelde me ik nu wel comfortabel genoeg om te duiken in cenote Dos Ojos, wat eigenlijk al een grotduik is.

Cruciaal was het optimaal houden van je drijfvermogen gezien er op sommige plaatsen een plafond met stalactieten was. Met z´n vieren sprongen we met volle duikuitrusting in het water. De duikinstructeur zou voorop gaan gevolgd door ikzelf en dan mijn reisgenoot. Met de zaklamp in de hand volg ik hem en het gespannen touw dat ons door de grot leidt. De beleving en het spektakel van alle stalagmieten en stalactieten belicht door een beetje lichtinval overtreft al mijn verwachtingen. Als het koude water je geen kippenvel geeft, dan dit zeker wel.

Een hoogtepunt op 24 meter diepte

Voor Ramada, mijn reisgenoot stond er nog een tweede cenoteduik op het programma: El Pit. Verrassend genoeg vertelde Gustavo me dat ik ook mee kon als ik wou. Al hadden de acht duikflessen die ik vanmorgen in de truck inlaadde het al enigszins verraden. Hij had er vertrouwen in dat ik de duik tot een goed einde zou brengen en zou me begeleiden waar nodig. En mocht ik toch vroeger naar boven moeten, dan zou zijn partner me naar boven begeleiden zodat hij met mijn reisgenoot verder kon.

Cenote El Pit biedt een heel andere ervaring dan Dos Ojos. Hier gaat de verkenning immers niet horizontaal, maar verticaal. Het enige wat we dus doen tijdens de duik is afdalen. Zo diep als we maar geraken. Onze duikuitrusting wordt deze keer naar beneden gehesen in het water waar we ons klaarmaken. Vervolgens is het opnieuw zaklamp aan en afdalen maar. Ons viertal verliest elkaar niet uit het oog naarmate het steeds maar donkerder wordt. Ik check mijn duikcomputer. Deze geeft 14 meter aan, de diepte die ik gisteren nog bereikte. Alleen gaan we nu nog dieper.

Op een gegeven moment wordt het water troebel. Het is de halocline, de scheidingslijn waar zoet en zout met elkaar vermengen. Uiteindelijk breken we ook die grens door en bereiken we een diepte van 24 meter! Helaas geeft mijn manometer aan dat ik op 2000 psi zit. Het teken om terug naar boven te gaan. Ik werp al een eerste blik naar omhoog en zie het zonlicht door de opening van de cenote het water bereiken. Een ongelooflijk lichtspektakel. Het stijgen duurt ongeveer even lang als het afdalen, zeker met de verplichte veiligheidsstop. Maar eens ik mijn hoofd boven het wateroppervlak steek is de surreële ervaring die ik net heb beleefd moeilijk te bevatten. Er gaat maar één iets in mijn gedachten. Deze duik wordt moeilijk nog te overtreffen.