‘Je zou de machete scherper verwachten.’ Linsay legt haar wijsvinger op de scherpe kant van de machete die ze daarnet kreeg van onze gids Marcos Cucul, een Maya gids met een uitzonderlijke ervaring wat betreft overleven in de jungle. Als een echte Lara Croft steekt ze de machete terug in de schede die rond haar heup hangt.

Er waren twee redenen waarom we voor Belize als reisbestemming hadden gekozen: het Belize Barrief Reef en de jungle. Deze laatste was dan nog eens onbekend terrein voor ons waardoor we beslisten om een Jungle Survival cursus te volgen bij Maya Guide Adventures. Drie dagen en twee nachten diep in het regenwoud van Belize verblijven, op een plaats waar jaguars, boa constrictors en poema’s hun thuis hebben. Een dergelijke ervaring zou ons wat vertrouwder maken in de vijandige omgeving die de jungle toch wel is.

De jungle als bron van voedsel

De vele giftige slangensoorten, jagende jaguars en het gebrek aan eten de komende dagen maakten deze omgeving een van de gevaarlijkste waar we ons ooit in hebben bevonden. Dat we onderweg naar onze nieuwe thuis dan nog enkele leuke verhaaltjes voorgeschoteld krijgen over de vele horzels (botflies) in dit gebied die eitjes leggen onder je huid via muggen en je een brandend gevoel geven omdat ze leven als parasieten, hadden we dan nog niet meegerekend. En geloof ons maar dat je de eerste vijf muggenbeten je serieus zorgen begint te maken. Al verdwijnen die zorgen een keer je zo’n vijftigtal keer bent gestoken (geen overdrijving) en je enkel nog bezig bent met de jeuk.

Hoe vijandig de jungle dan ook mag zijn, tegelijk is het een grote bron van voedsel en water. Met de vele regen die de laatste dagen met bakken uit de lucht was komen vallen boven het binnenland van Belize, was er aan water geen gebrek. Meer dan eens tijdens onze tocht naar het kamp stonden we tot aan ons scheenbeen in het water. ‘Proef dit eens. Het is erg voedzaam.’ Marcos geeft ons een stengel die gelijkt op een asperge en snijdt die van hem open. ‘Dit is de vrucht van een Pacaya palm.’ Binnenin zitten verschillende groene stengels die ons doen denken aan de gehypte loombandjes. De smaak ervan is erg bitter. Te bitter naar onze smaak. ‘Voor vanavond.’, zegt hij en hij begint de pacaya’s van de boom te plukken. Ok, dus ons avondmaal zou bestaan uit bittere loombandjes, so what? Gelukkig wees Marcos al snel naar een lekkerdere manier om deze door te spoelen. Hij grijpt een liaan vast en vertelt dat deze door de lokale bevolking een tea vine wordt genoemd. Wanneer deze wordt gekookt in water, krijg je een heerlijke soort junglekoffie. Dat bleek ’s avonds iets meer ons ding te zijn.

De jungle als nieuwe thuis

Met de vele slangen die verscholen liggen tussen het gebladerte op de grond is een tent niet de meest veilige optie om de nacht door te brengen. Een hangmat daarentegen.. Aan bomen geen gebrek en met een tarp boven onze hangmat hebben we gegarandeerd een droge en veilige nacht. Tenminste dat zou het geval zijn als je niet teveel van de junglekoffie had gedronken en tot driemaal toe per nacht een toiletbezoek moet maken. Hangmat openen, met je koplamp even checken of er geen slangen onder je liggen en daarna een goede plaats in het struikgewas zoeken om de koffie te laten doorlopen. Het schiet me nog net op tijd binnen dat ik best ook hier nog even rondkijk of er geen slangen in de buurt zitten. Wanneer ik op mijn blote voeten terugkeer naar mijn hangmat hoop ik dat er geen muggen van de gelegenheid hebben gebruikgemaakt om me te vergezellen in mijn cocon. Helaas, het gezoem van een nog actief jagende mug betekent het begin van een korte, maar hevige strijd vooraleer ik mijn nachtrust kan verder zetten… tot het volgende toiletbezoek.

Valletjes uitzetten en op zoek naar eten

Geen wekker in de jungle. Enkel een familie brulapen die niet zo opgezet is met ons verblijf in hun territorium. Hun intimiderende gebrul is dan ook wat ons wakker maakt. Het eerste werk van de dag is water uit de nabijgelegen rivier koken op het kampvuur. Na een tasje junglekoffie (ik weet het..) en wat gebakken pacaya als ontbijt staat ons een serieuze uitdaging te wachten. Met een vers geslepen machete in de hand kappen we ons een weg door de dichtbegroeide varens en planten van de jungle, op zoek naar eten. Het plan is om een val uit te zetten in de hoop een vogel te vangen. Hiervoor hebben we echter lokaas nodig. Het duurt een klein uur vooraleer we een klein riviertje bereiken waar we doorwaden op zoek naar slakken, het favoriete voedsel van heel wat vogels die in de lagere gedeeltes van de jungle leven. ‘Zie je dit?’, zegt Marcos. ‘Deze kleine paddenstoelen kun je eten.’ Met zijn machete snijdt hij de kleine paddenstoelen van de omgevallen boomstam af en steekt ze in zijn zakken.

Eens we terug dichter zijn bij het kamp zoeken we naar een geschikte plaats om een val op te zetten. Een stukje touw, een flexibel boompje ,wat takjes en ons lokaas. Meer hebben we niet nodig om een valletje op te zetten zoals je ze enkel in de tekenfilms ziet. Stap voor stap krijgen we de verschillende knopen uitgelegd die de val zullen moeten triggeren wanneer een vogel van het lokaas knabbelt. En dan maar hopen dat hij niet wordt weg gekatapulteerd denk ik nog wanneer we de val met onze vinger even testen.

Op onze vangst is het wachten en dus moeten we voorlopig op een andere manier onze maag vullen. Naast de pacaya’s, slakken, garnalen en kleine visjes is er nog een andere belangrijke bron van voeding die de jungle biedt: het hart van de palmboom. Met de machete hakken we de stam van de palmboom door tot deze omvalt. Een karwei die niet op een vijftal minuten gebeurt. Eens doorkliefd komt een witte massa tevoorschijn die gelijkt op een enorme asperge. De klomp is groot genoeg om enkele dagen van te eten en smaakt ons erg nadat het geroosterd is.

’s Nachts hiken door de jungle

Ik heb grote angst voor slangen. Klein of groot. Als Marcos ons vertelt dat iedereen in Belize, inclusief hijzelf, bang is voor de slangen die hier leven, ben ik opgelucht dat ik niet de enige ben. Of moet ik me net zorgen maken omdat hij net bekent dat ook hij ze liever niet tegenkomt? Gelukkig zijn de meeste slangen (en andere dieren in de jungle) enkel ’s nachts actief. Ook de jaguar en de tapir waarvan we maar al te graag een glimp zouden opvangen. Er zit dan ook niets anders op dan ’s nachts op pad te gaan. Het is half drie in de ochtend als we voorzichtig uit onze hangmat klauteren en ons klaarmaken voor een nachtelijke wandeling. Nog geen kwartier later zien we al een eerste teken van wildlife: sporen van een jaguar. En dat op zo’n dertig meter van ons kamp. ‘Slechts een paar uur oud.’, vertelt Marcos.

Onze hoop op het spotten van een jaguar groeit, ook al zijn onze kansen het grootst de komende dagen wanneer we drie dagen kamperen in Cockscomb Basin Nature Reserve. ’s Nachts door de jungle wandelen is een stuk spannender dan overdag. Je voelt immers dat alles tot leven komt. Met onze koplamp die de oogjes doen oplichten, valt het nu pas op hoeveel spinnen er rondom ons zitten. Niet veel later krijgen we de grootste van allemaal te zien: de tarantula. Al kruipt die snel weg in zijn holletje. Met een takje lokt Marcos de tarantula weer naar buiten zodat we hem even kunnen bewonderen.

Hoewel we na twee uur wandelen geen jaguar te zien hebben gekregen, hebben we wel het gevoel echt dichtbij te hebben gezeten. Wanneer we de volgende ochtend wakker worden (geen brulapen deze keer) is het tijd om terug te keren naar de bewoonde wereld. Echte jungle survival experts zijn we nog niet geworden, daarvoor was de tijd te kort. Wel hebben we een goede introductie gehad in het overleven in een voor ons volledig nieuwe omgeving. Eentje waarvan we durven stellen dat het niet de laatste keer is dat we er in vertoefd hebben.

Wil je zelf ook leren hoe je vallen zet, hoe je een schuilplaats bouwt met palmen, hoe je aan water raakt uit takken of wat je allemaal kan eten in de jungle? Maya Adventure Guide biedt Jungle Survival cursussen aan voor ieder niveau. Zelf staken we heel wat op tijdens onze driedaagse tocht en smaakte het avontuur naar meer. In de toekomst keren we zeker terug naar Belize voor een langer survivalavontuur.