Onlangs zag ik dat twee mensen die ik ooit nog begeleidde tijdens een van de groepsreizen van Mr Yeti opnieuw samen hebben gereisd. Het is net dat wat een groepsreis zo uniek maakt. Een groep vreemden kruisen elkaars levenspad om samen een toffe reis te maken. Een kruispunt van twee lijnen die nadien in de meeste gevallen opnieuw elk hun weg uitgaan. Maar soms, heel soms, elkaar blijven kruisen.

Recently I saw that two people whom I once guided during one of Mr Yeti’s group trips again traveled together. It is just this which makes a group trip so unique. A group of strangers cross each other’s path of life to make a great journey together. A crossroads of two lines that in most cases go separate ways again. But sometimes, very occasionally, continue to cross.

Vorige week vertelde ik nog over de levendige groepsdynamiek tijdens onze kanoreis in Zweden. Hoe een groep steeds een sterkere band krijgt, net doordat ze een grote ervaring in hun leven delen. Maar hoe sterk die band ook is geworden, na de laatste dag splitsen de wegen van de reizigers opnieuw. En het is maar de vraag of ze elkaar nog ooit kruisen, zoals bij de twee reizigers waar ik eerder over vertelde.

Last week I told you about the lively group dynamics during our canoe trip in Sweden. How a group always gets a stronger bond, just because they share a great experience in their lives. But no matter how strong that bond has become, after the last day the traveler’s roads split again. And the question is whether they ever will cross each other again, as with the two travelers I mentioned earlier.

The last campfire

Als er achteraf wordt gevraagd wat het hoogtepunt is van een kanotrekking, dan wordt maar zelden het kanovaren vermeld. Nee, het zijn de momenten rond het kampvuur die bijblijven. Waar de groep gezellig samen een maaltijd kookt of grillt, waar verhalen worden gedeeld, waar grapjes worden uitgehaald. Ook bij het laatste kampvuur is dit het geval, maar groeit stilletjesaan het besef dat het de laatste keer is dat we naar het knetterende vuur staren. Het de laatste verhalen zijn dat we vertellen aan onze reisgenoten. En dat het de laatste keer is dat we genieten van de prachtige sterrenhemel.

If you ask afterwards what the highlight of a canoe trekking is, then canoeing itself is rarely mentioned. No, it’s the moments shared around the campfire that stay. Where the group cooks or grills a meal together, where stories are shared, where jokes are made. This is also the case with the last campfire, but slowly the realization that it is the last time we are staring at the crackling fire, the last stories that we tell our traveling companions and that it is the last time that we enjoy the beautiful starry sky, that realization is growing. 

Ondertussen zijn de wegen al een aantal dagen gesplitst. En misschien is nu wel het ideale moment om te stellen dat het besef dat het kruispunt achter ons ligt nooit zo moeilijk is geweest. Dat er een gevoel van heimwee opborrelt als ik de foto’s overloop. Een gevoel van gemis als ik terugdenk aan de vele plezante momenten die we in of uit de kano beleefden. Een gevoel dat altijd maar is blijven groeien sinds de afscheidsknuffels die werden gegeven.

Meanwhile, the roads have split for a number of days. And perhaps now is the ideal time to state that the realization that the crossroads is behind us has never been so difficult. That a sense of homesickness bubbles up when I browse the photos. A feeling of loss when I think back to the many pleasant moments we experienced in or out of the canoe. A feeling that has always continued to grow since the farewell cuddles that were given.

Chasing Colombus

Het is een luxe als je de dag na aankomst al meteen opnieuw op reis vertrekt. Een reis die al een tijdje op de planning stond, naar een bestemming die we nog niet kenden. Naar aanleiding van het programma De Colombus, waar er met een omgebouwde camperbus werd gereisd naar een bestemming die de dag van vertrek werd geloot, besloten we hetzelfde te doen. In de weken voorafgaand kregen onze volgers de kans om bestemmingen aan te raden en in onze pot te steken. Bestemmingen, waarvan we de avond voor het vertrek er eentje zouden gaan uitloten. Via Facebook Live maakten we bekend dat het uiteindelijk de Rheine Fälle zouden worden. Een prachtige plaats op de grens met Duitsland en Zwitserland.

It is a luxury if start a new trip the very next day after arrival. A journey that has been planned for a while, to a destination that we did not yet know. Following the  Colombus television program, where a converted camper bus was used to travel to a destination that was drawn on the day of departure, we decided to do the same. In the weeks before our trip, our followers got the chance to recommend destinations and put them in our pot. Destinations, of which we were going to draw one the night before departure. Via Facebook Live we announced that it would eventually become the Rheine Fälle. A beautiful place on the border with Germany and Switzerland.

Luxembourg

Na drie dagen reizen op de grens tussen Frankrijk en Belgie, zijn we aanbeland in Luxemburg. Een locatie waar we ervoor kozen om eventjes halt te houden en onze benen te strekken. Vanuit Echternach wandelden we een stuk van de Mullertal trail, een stuk richting Berdorf meerbepaald. Met hoogtepunten als Gorge du Loup en Hohllay (amfitheater) een mooie kennismaking met een gebied dat bekend staat als Klein Zwitserland.
Vanaf morgen steken we de Duitse grens over en trekken we verder in zuidelijke richting.

Tips voor het vervolg van onze route zijn altijd welkom.

After three days of traveling on the border between France and Belgium, we arrived in Luxembourg. A location where we chose to stop for a while and stretch our legs. From Echternach we walked a part of the Mullertal trail, a trail leading towards Berdorf. With highlights such as Gorge du Loup and Hohllay (amphitheater) a nice introduction to an area known as Little Switzerland.
From tomorrow we cross the German border and continue to the south.

Tips for the continuation of our route are always welcome.